Iedereen kan het leren!!!
Eigenlijk kunnen we het al!
We weten alleen niet meer hoe...
Telepathisch communiceren.
Waarschijnlijk doe je het al zonder je er bewust van te zijn..
We moeten er alleen weer naar leren luisteren..
Geweldig toch?
In gesprek met je dier?
(Mieke Zomer, link te vinden op mijn contact pagina, geeft cursussen!)
Happy aan het woord..
Hier volgt het gesprek van Gisabeth met Happy....
Gisabeth schrijft mij per mail dit;
Donderdagochtend heb ik telepathisch contact gehad met Be Happy.
Wat een geweldige en bijzondere merrie is zij!
Hierbij mijn bevindingen.
Ik hoor graag wat herkenbaar is voor jou, maar ook wat er niet (echt) herkenbaar is.
Eerste indruk: Be Happy komt op mij over als een lieve, zachtaardige , vriendelijke merrie.
Ze lijkt duidelijk nog te moeten wennen aan haar nieuwe stal/situatie.
Ik krijg bij haar het gevoel dat ze op haar tenen loopt/moet lopen om te doen wat er van haar gevraagd wordt.
Ze doet erg haar best om het iedereen naar het zin te maken maar het lijkt haar (te) veel energie te kosten.
Ze lijkt vrijheids-dressuur, spelletjes en buiten rijden leuk te vinden.
Dat de mens op een ongedwongen en "gelijkwaardige" manier met haar bezig is.
Haar eigen geboorte lijkt wel nog emotionele blokkades te geven.
Het voelt alsof ze veel heeft meegekregen van alle commotie en stress rond haar geboorte.
Alsof ze het toen erg benauwd heeft gehad en dat haar dat ( nog steeds) angst inboezemt.
Het lijkt alsof ze nog steeds die druk op de borst voelt en daarmee de angst voelt/ vasthoud.
Als veulen heeft ze wel een mooie tijd gehad.
Ten aanzien van haar veulen dat dood geboren is: De bevalling voelt aan als een hele zware "ongelijke" strijd, waarin
ze weer de stress ervoer die ze ook bij haar eigen geboorte had ervaren.
Ik krijg het gevoel dat ze ook fysiek héél véél pijn heeft gehad.
Wederom voelt het alsof ze het allemaal maar ondergaat, over zich heen laat komen.
En zich zoveel mogelijk mentaal/ emotioneel in zichzelf keert.
Het voelt alsof ze al wist dat haar veulen dood geboren zou worden en dat ze daar mentaal niet zoveel problemen mee heeft (gehad).
Ze heeft het veulen nooit gekend.
Het zadel-mak maken lijkt ze te hebben "ondergaan".
Het voelt alsof ze zich mentaal zoveel mogelijk afsloot voor de mensen en wat die wilden.
Voor mij gevoel lijkt dat mede samen te hangen met haar geboorte , toen de mensen ook onrustig waren en dingen van haar moesten/ wilden.
Het jaar "rust" na de bevalling voelt als een jaar van verveling en eenzaamheid.
Er was weinig aandacht voor haar.
Het voelt alsof ze min of meer aan haar lot is overgelaten.
dat ze samenliep met één of enkele (kleine) pony's, waar ze niet veel mee had.
Als ik vraag naar de fase waarin men weer met haar ging rijden, voel ik diep verdriet opkomen.
Alsof ze ongetraind, ineens van alles moest doen.
Ze begreep niet wat er gevraagd werd en fysiek kon ze het ook (nog) niet aan.
Ze deed op haar manier haar best, maar heeft het gevoel dat er onredelijke eisen gesteld werden.
Dat men nooit tevreden was en steeds mopperde en aangaf wat ze allemaal niet goed deed.
Ten aanzien van de verschillende therapeuten die haar hebben behandeld geeft ze naar mijn gevoel aan: Ze hadden alleen aandacht voor mijn fysieke lichaam en problemen.
Maar de mentale pijn hebben ze niet gezien en/of konden ze niet oplossen.
Daarom was er weinig zichtbaar resultaat.
En de situatie veranderde niet.
"Ik werd vervolgens toch weer "vernederd"".
Irene: op basis van bovenstaande zou ik je willen adviseren om rustig met haar op te bouwen (maar je gaf al aan dat je dat wilde) en veel met haar te praten.
Aan te geven wat je van haar wilt en waarom.
En haar te belonen als ze maar iets doet in de gewenste richting.
En negatieve reacties ( en straffen ) geheel achterwege te laten.
Afijn zo traint je dochter de paarden ook, met zichtbaar succesvol resultaat!
Aldus Gisabeth............
Ik was tot tranen toe geroerd toen ik dit las......
Dank je wel Gisabeth...http://www.holi-equi.nl/