Hoe ik de eerste keer kennis maakte met Be Happy..
Mijn dochter Eva had, voor de gezelligheid, een foto shoot met een groep mensen en paarden geheel opgesierd met prachtige
outfits en accessoires bij een pensionstal bij ons in de buurt.
Ik bracht haar en Shilas , haar haflinger, er naar toe met de trailer.
Daar aangekomen moest Shilas even ergens op stal omdat Eva nog in de schmink moest en dergelijke.
Dus werd ons een lege stal toegewezen.
Eva zette hem op stal , ik bleef nog even voor de koffie, altijd lekker en aanschouwde het bonte schouwspel dat erzich in de gezellige kantine voor mij afspeelde.
Even waande ik me in de middeleeuwen, Eva's favoriete tijdperk maar de mijne absoluut niet!
Dus toen de koffie op was, was ik weg!
Enkele uren later werd ik opgepiept,(sms je..)
Ik reed, zo'n 30 minuten, terug om haar en Shilas weer op te halen.
Bij de pension stal aangekomen was de hele stoet net weer gearriveerd.
Ik zocht Eva en die was weer in de stal bij haar haflinger.
En daar zag ik ineens een paard naast Shilas zijn stal.
De stal was voorheen leeg maar nu stond er een prachtige schimmel!
" Heeej "; zei ik tegen de schimmel ; " E n wie ben jij?"
Wat een mooi dier, dacht ik, bijna zwarte manen , sprankelende ogen, alert!
Zijn licht grijze bijna witte hoofd met bruine spikkeltjes...
Wat een beauty!!!
Ze trok meteen helemaal mijn aandacht, wat een energie straalde ze uit, wat was ze nieuwsgierig en aanwezig...
Ik aaide haar, zocht in mijn zak naar brokjes...(kan het niet laten)
Jeetje, ik was onder de indruk van dit paard.
Ze had zo'n mooi hoofd, hele grove stoere kaken, daar houd ik van, net als quaters ( quarter horse) weet je wel?
Wat een mooi en leuk paard, dat puppy-achtige karakter!
Was meteen weg van haar!
Mijn dochter Eva had, voor de gezelligheid, een foto shoot met een groep mensen en paarden geheel opgesierd met prachtige
outfits en accessoires bij een pensionstal bij ons in de buurt.
Ik bracht haar en Shilas , haar haflinger, er naar toe met de trailer.
Daar aangekomen moest Shilas even ergens op stal omdat Eva nog in de schmink moest en dergelijke.
Dus werd ons een lege stal toegewezen.
Eva zette hem op stal , ik bleef nog even voor de koffie, altijd lekker en aanschouwde het bonte schouwspel dat erzich in de gezellige kantine voor mij afspeelde.
Even waande ik me in de middeleeuwen, Eva's favoriete tijdperk maar de mijne absoluut niet!
Dus toen de koffie op was, was ik weg!
Enkele uren later werd ik opgepiept,(sms je..)
Ik reed, zo'n 30 minuten, terug om haar en Shilas weer op te halen.
Bij de pension stal aangekomen was de hele stoet net weer gearriveerd.
Ik zocht Eva en die was weer in de stal bij haar haflinger.
En daar zag ik ineens een paard naast Shilas zijn stal.
De stal was voorheen leeg maar nu stond er een prachtige schimmel!
" Heeej "; zei ik tegen de schimmel ; " E n wie ben jij?"
Wat een mooi dier, dacht ik, bijna zwarte manen , sprankelende ogen, alert!
Zijn licht grijze bijna witte hoofd met bruine spikkeltjes...
Wat een beauty!!!
Ze trok meteen helemaal mijn aandacht, wat een energie straalde ze uit, wat was ze nieuwsgierig en aanwezig...
Ik aaide haar, zocht in mijn zak naar brokjes...(kan het niet laten)
Jeetje, ik was onder de indruk van dit paard.
Ze had zo'n mooi hoofd, hele grove stoere kaken, daar houd ik van, net als quaters ( quarter horse) weet je wel?
Wat een mooi en leuk paard, dat puppy-achtige karakter!
Was meteen weg van haar!
De stal eigenaar en tevens fokker van B Happy stond
toevallig naast me op enig moment en begon spontaan
uitgebreid over haar te vertellen...
Drie maal gered.....
De eigenaar vertelde me dat ze veel pech met Be Happy hadden gehad.
Hij had haar geholpen bij haar geboorte, die alles behalve soepel verliep.
Ze lag verkeerd om en hij heeft haar moeten draaien om überhaupt geboren te kunnen worden.
Het was een wonder dat dat gelukte.
Dat ze zelf ooit moest bevallen en dat dat ook niet best verliep.
Het veulen kwam met één poot via haar anus naar buiten en wederom hielp de eigenaar.
Hij duwde het veulen terug zodat het alsnog normaal geboren kon worden.
Helaas bleek het veulen dood te zijn, ook drama..
Over dat zijn dochter haar had gereden in de dressuur, wat aanvankelijk een groot succes was, maar de laatste tijd staakte Be Happy steeds vaker.
Ze werd zuur, bijterig en dreigde met haar achterbeen als ze met haar bezig ging.
Ze gooide haar er zelfs af , of steigerde..
Ze hadden al van alles geprobeerd; krakers , masseurs ,dierenartsen, maar die konden eigenlijk niets bijzonders vinden.
Het zou tussen de oren zitten, volgens een helderziende kraker!
Uiteindelijk vond de dierenarts en bult op haar rug reden genoeg om haar af te keuren.
En ik zag aan de eigenaar dat hem dat niks zinde , hij vond héél jammer, was gek op dit paard..dat was duidelijk.
Hij had er bovendien duizenden euro's in gestopt en nu...?
Het was bovendien zijn laatste fokproduct dat hij nog bezat.
Hij was met de fokkerij gestopt en Be Happy was zijn laatste merrie uit eigen fok..
Het was triest...voor allebei..
De verzekering betaalde niet uit, de kleine lettertjes weetje wel, alleen letsel van buitenaf wordt vergoed.
Dus geen vage bult op de rug!!
En daar stond ze dan, ...werkeloos in haar stal, ..al twee maanden...
Niet meer te berijden en niets meer waard...
"Wat nu ? " vroeg ik.
'Tja, de slager?", zei hij enigszins voorzichtig en met tegenzin..
"Wat???" riep ik uit.
Zal toch niet waar zijn!
"Als je haar naar de slager doet , doe haar dan maar naar mij!!!"
Een golf van adrenaline schoot door me heen!!
Wat zei ik toch!
Het flapte eruit, ik had er geen controle over!!
En ik wist op dat moment, dit gaat gebeuren, ik neem haar mee!!!
En het mooiste was , dat vertelde de eigenaar later toen alles geregeld was, dat hij op dat moment ook wist dat ik haar echt mee zou nemen!!
Mooi hè???
Maar zover was het nog niet, thuis wist mijn man nog van niks.....
toevallig naast me op enig moment en begon spontaan
uitgebreid over haar te vertellen...
Drie maal gered.....
De eigenaar vertelde me dat ze veel pech met Be Happy hadden gehad.
Hij had haar geholpen bij haar geboorte, die alles behalve soepel verliep.
Ze lag verkeerd om en hij heeft haar moeten draaien om überhaupt geboren te kunnen worden.
Het was een wonder dat dat gelukte.
Dat ze zelf ooit moest bevallen en dat dat ook niet best verliep.
Het veulen kwam met één poot via haar anus naar buiten en wederom hielp de eigenaar.
Hij duwde het veulen terug zodat het alsnog normaal geboren kon worden.
Helaas bleek het veulen dood te zijn, ook drama..
Over dat zijn dochter haar had gereden in de dressuur, wat aanvankelijk een groot succes was, maar de laatste tijd staakte Be Happy steeds vaker.
Ze werd zuur, bijterig en dreigde met haar achterbeen als ze met haar bezig ging.
Ze gooide haar er zelfs af , of steigerde..
Ze hadden al van alles geprobeerd; krakers , masseurs ,dierenartsen, maar die konden eigenlijk niets bijzonders vinden.
Het zou tussen de oren zitten, volgens een helderziende kraker!
Uiteindelijk vond de dierenarts en bult op haar rug reden genoeg om haar af te keuren.
En ik zag aan de eigenaar dat hem dat niks zinde , hij vond héél jammer, was gek op dit paard..dat was duidelijk.
Hij had er bovendien duizenden euro's in gestopt en nu...?
Het was bovendien zijn laatste fokproduct dat hij nog bezat.
Hij was met de fokkerij gestopt en Be Happy was zijn laatste merrie uit eigen fok..
Het was triest...voor allebei..
De verzekering betaalde niet uit, de kleine lettertjes weetje wel, alleen letsel van buitenaf wordt vergoed.
Dus geen vage bult op de rug!!
En daar stond ze dan, ...werkeloos in haar stal, ..al twee maanden...
Niet meer te berijden en niets meer waard...
"Wat nu ? " vroeg ik.
'Tja, de slager?", zei hij enigszins voorzichtig en met tegenzin..
"Wat???" riep ik uit.
Zal toch niet waar zijn!
"Als je haar naar de slager doet , doe haar dan maar naar mij!!!"
Een golf van adrenaline schoot door me heen!!
Wat zei ik toch!
Het flapte eruit, ik had er geen controle over!!
En ik wist op dat moment, dit gaat gebeuren, ik neem haar mee!!!
En het mooiste was , dat vertelde de eigenaar later toen alles geregeld was, dat hij op dat moment ook wist dat ik haar echt mee zou nemen!!
Mooi hè???
Maar zover was het nog niet, thuis wist mijn man nog van niks.....